Źródłem zakażenia jest najczęściej krwiopochodny wysiew prątków gruźliczych, który daje początek procesowi gruźlicy najpierw najczęściej w jednej nerce, potem w obu.
Pierwszymi objawami mogą być nawracające stany podgorączkowe oraz ogólne osłabienie, początkowo bez żadnych objawów ze strony układu moczowego. Może pojawić się zapalenie cewki moczowej i pęcherza bądź niespodziewany krwiomocz, poprzedzony niekiedy pobolewaniami lub bólami w okolicy lędźwiowej.
Rozpoznanie
specjalistyczne badanie bakteriologiczne moczu wraz z hodowlą i próbą biologiczną, ustalenie tego typu klinicznego rozpoznania wymaga dalszych specjalistycznych badań diagnostycznych
Przebieg morfologicznych zmian gruźliczych w nerce jest podobny do występujących w pierwotnym ognisku płucnym. Po wytworzeniu się martwicy serowatej w ognisku nacieku może ona przedostać się do dróg moczowych i wraz z moczem na zewnątrz. Stąd też mocz i naczynia, do których go chory oddaje, mogą być epidemiologicznym źródłem następowego zakażenia innych osób prątkami gruźlicy. Wcześnie rozpoznaną gruźlicę nerki (nerek) można dość skutecznie leczyć.
Leczenie: długotrwałe, wymaga regularności i systematyczności zarówno pod względem kontroli, jak i zażywania leków.